Peçeli baykuş

Peçeli baykuş (Tyîo alba) muazzam miktarlarda fare ve sıçan yer. Bu iştahı insanlara en büyük iyiliktir. Yaklaşık olarak 43 santim uzunluğundaki kuşun o kadar garip bir görünüşü vardır ki, bazı yerlerde «maymun suratlı baykuş» diye bilinir. Ergin olanlarının sırtında gri renk üzerinde siyahla çevrili beyaz lekecikler vardır. Bu gri renkli kısımlar arasında, özellikle boynun yanlarında, pas sarısı renk görünür. Uçma tüylerinde bu pas sarısı renk gri yollarla yan yanadır. Peçe tüyleri çok zaman grimsi beyazsa da, bazen tüm olarak pas tonlu kahverengi de olabilir. Bu baykuşların başlan iri ve geniş, kanatları büyük, kuyrukları orta uzunlukta, bacakları uzun, tüyleri ipek gibi yumuşaktır. Kulak kepçesi bunlarda olağanüstü iridir. Peçelerinin yuvarlak yerine yürek biçimli olmasıyle de başka baykuşlardan ayrılırlar.
Pisboğazlığım gördüğümüz peçeli baykuşun, iyi bir avcı olmasına yardımcı tertipleri vardır. Bacaklarının veterleriyle kemikleri arasında, başka yırtıcı kuşlarda olduğu gibi, özel bir bağlantı vardır, öyle ki bacak bükülünce pençeler de otomatik olarak kıvrılmaktadır. Baykuş, bacaklarını gererek avının üstüne indikten sonra, ağırlığı, bacaklarının bükülmesine sebep olmakta, bu arada pençeleri de kıvrılarak bahtsız farenin veya sıçanın etine saplanmaktadır. Aynı tertip birçok kuşların, geceleri, tünedikleri dalı otomatik olarak kavramalarını sağlar.
Peçeli baykuş daha çok sıcak bölgeleri tercih etmekle beraber, Kuzey Avrupa ile Kuzey Asya dışında dünyanın hemen her yerinde de bulunur. Pasifik'in Fiji adaları gibi ıssız köşelerinde bile rastlanır. Bu baykuşlar ağaç kovuklarından başka, kilise kulelerinde, eski şatolarda, kalelerde, her türlü harap binada ve başka kuşlar tarafından terk edilmiş kaya aralıklarında barınırlar. Girdikleri yapıların karanlık köşelerinde gündüzleri sessiz sedasız otururlar. Yakınlarında kilise çanlarının çalınması veya yanlarından güvercinlerin gelip geçmesi onları rahatsız etmez.İnsanlara ve faaliyetlerine de güvercinlere olduğu kadar alışmışlardır. Uykuları gayet hafiftir. İnsanın, fark ettirmeden bu baykuşun yanma sokulmasının imkânı yoktur. Peçeli baykuşların, en ufak bir tehlike karşısında derhal uçarak uzaklaşmaları, gün ışığında da iyi görebildiklerini gösterir. Karanlık bastırırken, sığındıkları binayı, iyi bildikleri ve gündüz vakti de kolayca bulabildikleri bir delikten terk eder ve toprağın hemen yukarısında hayalet kadar sessiz uçarlar. Bu arada salıverdikleri çığlıklar kuş seslerinin en çirkini olarak tarif edilmiştir. Geceleyin köy yollarında, hiç ürkmedikleri insanların başının etrafında gölge gibi uçmaları pek çok kişiyi korkutur.
Küçükken yakalanıp kafes içinde beslenen peçeli baykuşlar kolay evcilleşirler, ellenmelerine ve elde taşınmalarına müsaade ederler, hatta sahiplerinin evine girip çıkmaya alışırlar. Peçeli baykuş insanlara en faydalı kuşların arasında yer aldığına göre, mutlaka korunması lâzımdır. Almanya'nın Holstein bölgesindeki köylüleri bunu çok iyi anladıklarından ambarlarının veya evlerinin damında peçeli baykuşun girip çıkması ve yapıdaki sıçanları yok etmesi için mutlaka bir delik bırakırlar. Buna karşılık baza ülkeler halkının bu baykuşlar karşısındaki tutumu buna taban tabana zıttır. Böyleleri için peçeli baykuş uğursuz bir kuştur, bir eve girip çıkması ya da pervazlarından birine konması, ev halkından bir kişinin mutlaka öleceği anlamına gelir.

--
(33-38 cm): Peçe tüyleri çok belirigin olup tüy rengi beyazdan açık kahveye kadar varyasyon gösterebilir. Bu özellikleri onların en fotojenik baykuş türü olmalarını sağlamıştır.Ansiklopedilerde avlanan baykuş resimlerinden bir çoğu peçelilere aittir. Gözleri oyuncak ayılarınki gibi siyah bir nokta olarak görünür. Kırsal evlerin üst katları , az ağaçlı araziler favori yerleridir.Hazır yuvaları kabul ettiğine dair kayıtlar vardır.Yüz şekli tipiktir.